کاهش چین و چروک‌های پیشانی

ماساژ روغن زیتون: هرروز ده دقیقه پیشانی‌تان را با روغن زیتون در جهت بالا پایین ماساژ دهید. برای دریافت نتیجه بهتر، کمی روغن نارگیل هم به آن بیفزایید.

آب مرکبات: مرکبات مثل پرتقال و لیمو سرشار از ویتامین C و E هستند و به لطافت و جوانی پوست کمک می‌کنند. آب آنها را بگیرید، پنبه را آغشته به آنها کنید و روی پیشانی‌تان بمالید یا این‌که پالپ مرکبات را بر روی پیشانی‌تان قرار دهید.
روغن بذرکتان: بهترین گزینه برای رهایی از چروک‌های پیشانی. هرشب پیش از خواب حدود دو تا سه قاشق غذاخوری از آن را روی چروک‌ها بمالید تا در مدت زمانی کوتاه از نتایج فوق‌العاده‌اش شگفت‌زده شوید. در صورتی که روغن بذرکتان در دسترس ندارید، از روغن کرچک استفاده کنید.
ژل آلوئه‌ورا و سفیده تخم‌مرغ: هر دو حاوی ویتامین E هستند که به ویتامین جوانی معروف است. آنها را با هم مخلوط کنید تا شکل خمیر پیدا کند و آن را روی پیشانی‌تان بمالید. پس از گذشت یک ربع ساعت پیشانی‌تان را با آب گرم بشویید تا به بهترین نتیجه برسید.v

همه چیز درباره ابولا

آشنایی با «ابولا»، علایم و روش‌های درمان آن

از اعماق

رودی که از آفریقا به همه‌جا جاری شد

مسعود مردانی*

بیماری ویروسی «ابولا» که پیش از این، با نام «تب خون‌ریزی‌دهنده ابولا» از آن یاد می‌کردند، یک بیماری ویروسی به‌شدت کشنده در انسان است که متاسفانه میزان مرگ‌ومیر در آن در برخی موارد به 90درصد هم می‌رسد. این بیماری برای اولین‌بار در روستاهای مرکز و غرب آفریقا در نزدیکی جنگل‌های انبوه مناطق گرمسیری رخ داد. این بیماری برای اولین‌بار در سال1976 در سودان و جمهوری دموکراتیک کنگو به‌صورت دومورد همه‌گیری همزمان دیده شد. بار دوم این همه‌گیری در روستایی در نزدیکی رودخانه‌ای به‌نام «ابولا» رخ داد و به همین دلیل این بیماری «ابولا» نام گرفت. امروزه دیگر این بیماری را «تب خون‌ریزی‌دهنده ابولا» نمی‌گویند بلکه می‌‌گویند «بیماری ویروسی ابولا».

تاریخچه شیوع «ابولا»: شیوع بیماری «ابولا» از سال1994 در گونه‌های مختلفی از شمپانزه‌ها و گوریل‌ها مشاهده شده است. ویروس این بیماری در میمون‌هایی که از فیلیپین به آمریکا و آفریقا منتقل شدند هم در سال‌های1989، 1990، 1996 دیده شده است. در سال2008 نوعی از این ویروس در چند همه‌گیری، در جمهوری خلق چین در خوک‌ها تشخیص داده شده و عفونت بدون علامت در خوک‌ها گزارش شده است.

ویژگی‌های «ابولا»: این بیماری مشخصه‌هایی دارد که آن را از دیگر بیماری‌ها متمایز می‌کند. با توجه به گسترش این بیماری و احتمال گسترش بیشتر، توجه کل جهان به این بیماری معطوف شده است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این بیماری آن است که به‌شدت کشنده است و کمتر بیماری‌ای تا این میزان مرگ‌ومیر را به‌دنبال دارد. دیگر آنکه نه واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری وجود دارد و نه اینکه در صورت ابتلای فردی به این بیماری، دارویی برای درمان آن وجود دارد. نکته دیگر درباره این بیماری آن است که این بیماری تاکنون در روستاهای آفریقای غربی و مرکزی کشورهای استوایی مشاهده شده بود، اما به‌تازگی دامنه این بیماری گسترش پیدا کرده و به کشورهای بیرون از قاره آفریقا هم انتشار یافته است. نکته بسیار مهم دیگر درباره این بیماری آن است بیماران بدحالی که دچار این بیماری می‌شوند، به مراقبت‌های شدید پزشکی نیاز دارند. اما متاسفانه این بیماری عمدتا در کشورهای فقیر شایع شده که ممکن است بیماران در اثر نبود امکانات پزشکی، جانشان را از دست دهند.

راه‌های انتقال بیماری: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این بیماری آن است که بین انسان و حیوان مشترک است یعنی این بیماری از حیوان به انسان منتقل می‌شود و انتقال از انسان به انسان است که گستره این بیماری را در سطح جامعه بیشتر کرده است. ثابت شده است میوه‌های جنگلی که خفاش‌ها از آن تغذیه می‌کنند، میزبان طبیعی ویروس «ابولا» هستند. ولی حیوانات دیگر هم می‌توانند این بیماری را منتقل کنند. برای مثال مشاهده شده که انتقال این بیماری در اثر تماس با خون، مایعات و ترشحات بدن فرد مبتلا یا حیوان آلوده منتقل می‌شود. باید تاکید کرد حتی تماس با جسد انسان یا حیوان مبتلا به این بیماری، می‌تواند باعث انتقال این بیماری شود. در آفریقا مشاهده شده که جابه‌جایی میمون‌ها، شمپانزه‌ها، گوریل‌ها و میوه‌های جنگلی‌ای که خفاش‌ها از آن تغذیه می‌کنند، با افزایش میزان ابتلا به این بیماری همراه است. در حقیقت انسان عمدتا در اثر تماس با حیوان یا خون و پوست پاره‌شده یا مخاط حیوان آلوده مبتلا می‌شود، ولی وقتی انسان به این بیماری دچار شد، می‌تواند به دیگران هم انتقال دهد. به همین دلیل اولین انسان مبتلایی که به بیمارستان مراجعه می‌کند، ممکن است پزشکان یا پرستاران را نیز مبتلا کند. به همین دلیل است که پزشکان، پرستاران و کادر درمانی، بخش زیادی از افراد مبتلا به این بیماری را تشکیل می‌دهند. متاسفانه در برخی از کشورها مانند لیبریا، عده زیادی از پرسنل درمانی از رفتن به سر کار خودداری می‌کنند و می‌گویند ما از لحاظ بهداشتی در امنیت نیستیم و به همین دلیل نمی‌توانیم سر کارمان حاضر شویم. گفته می‌شود افرادی که در کفن و دفن قربانیان این بیماری شرکت می‌کنند یا افرادی که در مراسم عزاداری متوفیان شرکت می‌کنند یا در این مراسم تغذیه می‌کنند، در اثر تماس مستقیم با آلودگی‌ها ممکن است بیمار شوند. به همین دلیل است که قربانیان این بیماری را تحت شرایط حفاظتی و بهداشتی خاصی به خاک می‌سپارند. نکته جالب دیگر در مورد این بیماری آنکه جان به‌دربردگان از این بیماری، می‌توانند این بیماری را تا هفت‌هفته، از طریق مایع منی خود انتقال دهند. پس حتی کسانی که از این بیماری جان به‌دربردند، تا 50روز می‌توانند ناقل این بیماری باشند و به همین دلیل نزدیکان باید به‌شدت مراقب احتمال سرایت بیماری باشند.

علایم «ابولا»: «ابولا» یک بیماری ویروسی حاد است که با بروز ناگهانی تب، ضعف شدید، سردرد، گلودرد و ضعف عضلانی خود را نشان می‌دهد. از نشانه‌های دیگر این بیماری می‌توان به اسهال، استفراغ، بثورات جلدی، اختلال کار کلیه و کبد و در برخی موارد خونریزی‌های داخلی و خارجی اشاره کرد. این بیماران ممکن است تا مدت‌های طولانی این ویروس را در خون خود داشته باشند یا آن را از طریق ترشحات دفع کنند. به همین دلیل یکی از مهم‌ترین منابع آلودگی و ابتلا به این بیماری در واقع خود مبتلایان هستند.

دوره نهفتگی: از زمانی که فردی با یک انسان یا حیوان آلوده تماس پیدا می‌کند، تا زمانی که علایم این بیماری در وی آشکار می‌شود، دوره نهفتگی نام دارد که در این بیماری از دو تا 21روز است. ممکن است این بیماری با برخی دیگر از بیماری‌های منطقه آفریقا مانند مالاریا، حصبه، وبا، طاعون، تب راجعه، مننژیت، هپاتیت، اسهال‌های حاد عفونی یا دیگر تب‌های خونریزی‌دهنده اشتباه شود.

تشخیص بیماری: تشخیص این بیماری برای طبیب در مناطق آلوده به این بیماری چندان سخت نیست. عمده مشکل زمانی پیش می‌آید که پزشک در منطقه‌ای با این بیماری روبه‌رو می‌شود که تاکنون این بیماری شایع نبوده است. از نظر شیوه‌های تشخیص این بیماری نیز باید گفت شمار گلبول‌ها و پلاکت‌های افراد در این بیماری کم می‌شود. خوشبختانه در سال‌های اخیر روش‌های دقیقی برای تشخیص بیماری در دسترس است که از آن جمله می‌توان به تست‌های تشخیصی آنتی‌ژنی و آزمون خنثی‌سازی سرم و بالاخره روش‌های مولکولی اشاره کرد. اگرچه می‌توان خود ویروس را هم کشت داده و زیر میکروسکوپ الکترونی آن را دید.

موارد ایمنی: باید در نظر داشت برای کار با ویروس این بیماری مانند کشت‌دادن آن یا تماشای آن زیر یک میکروسکوپ الکترونی، به یک آزمایشگاه با سطح زیستی دو یا سه نیاز داریم که متاسفانه به نظر می‌رسد آزمایشگاهی با چنین سطح ایمنی در کل کشورهای خاورمیانه وجود نداشته باشد. پس می‌توان گفت کارکردن با این ویروس، مشکلات خاص خودش را دارد و بالاخره نکته دیگری که باید در مورد این بیماری بدانیم، این است که بیماری ابولا ممکن است حیات‌وحش در حیوانات دیده شود. (در آفریقا خفاش میوه‌خوار، میزبان «ابولا» است)

روش‌های درمان: متاسفانه درمان اختصاصی‌ای برای این بیماری وجود ندارد و واکسنی هم برای این بیماری وجود ندارد، ولی داروهای تجربی زیادی در حال بررسی هستند. دارویی که به‌تازگی در اروپا و آمریکا استفاده شده، دارویی است به‌نام «زی مپ» که هنوز اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) اجازه استفاده از آن را صادر نکرده است.

* فوق‌تخصص بیماری‌های عفونی

عضو هیات‌علمی دانشگاه علوم‌پزشکی شهیدبهشتی 

طرحی از همه‌گیری «ابولا»

ویروس هولناکی که مرگ می‌پراکند

ویروس «ابولا» یکی از مرگبارترین بیماری‌های جهان است و هم‌اکنون قاره‌آفریقا را درمی‌نوردد. این بدترین شیوع این بیماری‌ در آفریقاست. علایم «ابولا» می‌تواند هولناک باشد و میزان مرگ‌ومیر آن ممکن است تا ۹۰درصد برسد. پس بی‌دلیل نیست که این بیماری به کابوسی برای مقامات بهداشتی تبدیل شده است.

دوره کمون بیماری (یا فاصله زمانی میان عفونت با ویروس و شروع علایم)، از دو تا ۲۱روز متفاوت است. از همان زمانی که علایم بیماری در مبتلایان آشکار شد، انتقال بیماری به دیگران هم ممکن می‌شود.

ریه‌ها

کبد

کلیه

علایم و اثرات

در مرحله آغازین بیماری ویروس «ابولا»، بیماران علایمی مانند التهاب گلو و غشاهای مخاطی چشم (التهاب ملتحمه)، دردهای شکمی و استفراغ از خود نشان می‌دهند.

هنگامی که عفونت وارد مرحله تهاجمی می‌شود، باعث آسیب شدید پوست می‌شود. تاول‌های کوچک سفید در کنار جوش‌های قرمز روی پوست ظاهر می‌شود که به آن بثورات ماکولوپاپولر می‌گویند. این جوش‌ها هنگامی که پوست قوام خمیری پیدا می‌کند، به‌صورت کبودی درمی‌آیند. گسیختگی‌های پوستی به‌طور تصادفی ظاهر می‌شوند و در نتیجه ممکن است خون از این منافذ جاری شود. پوست آنقدر ضعیف می‌شود که به‌آسانی با هر حرکت بیمار پاره می‌شود.

سطح زبان به رنگ قرمز درخشان درمی‌آید و در نهایت تکه‌تکه می‌شود و می‌ریزد، ممکن است بیمار قطعات زبان را به بیرون تف کند یا آنها را ببلعد.

این ویروس به‌عنوان عفونتی سیستمیک شناخته می‌شود. این عبارت به این معنی است که عفونت به همه بافت‌ها و اندام‌های بدن به‌جز عضلات اسکلتی و استخوان‌ها حمله می‌کند. این ویروس همچنین باعث ایجاد خونریزی و نیز لخته‌شدن خون می‌شود.

این ویروس باعث لخته‌شدن در جریان خون می‌شود. این لخته‌ها جریان خون را مسدود می‌کنند و خود این اتفاق نیز به نوبه خود باعث ایجاد جوش‌های قرمز روی پوست می‌شود. این لخته‌ها همچنین جریان خون را به اغلب اندام‌های بدن مانند ریه‌ها، مغز، کبد، روده‌ها، کلیه‌ها و بیضه‌ها کند می‌کنند. همه این اندام‌ها به شدت آسیب می‌بینند و در نهایت از کار می‌افتند.

این بیماری اثرات مخرب فراوانی بر بدن دارد. مرگ نیز ممکن است به علت شوک، نارسایی کلیه یا از دست رفتن خون روی دهد.

روز ۷ تا ۹

سردرد

خستگی

تب

درد عضلانی

روز ۱۰

تب شدید ناگهانی

استفراغ خون

بی‌حالی

روز ۱۱

کبودشدگی

آسیب مغزی

خونریزی از بینی، دهان، چشم‌ها و مقعد

روز ۱۲

از دست‌رفتن هوشیاری

تشنج

خونریزی گسترده داخلی

مرگ

گستره شیوع‌های پیشین

«ابولا» برای نخستین‌بار در سال۱۹۷۶ در دو شیوع همزمان در انزارای سودان و یامبوکوی جمهوری دموکراتیک کنگو ظاهر شد. شیوع دوم در دهکده‌ای در کنار رودخانه «ابولا» بود که نام این بیماری از نام همین رود گرفته شده است.

محل‌های شیوع‌ گزارش‌شده «ابولا» در انسان‌ها

محل‌های شیوع‌ گزارش‌شده «ابولا» در حیوانات (سه محل در آمریکا در این نقشه نشان داده نشده است)

سوییس

ایتالیا

گینه

ساحل عاج

گابن

کنگو

آفریقای‌جنوبی

مشاهده یک مورد از ورود فرد مبتلا به ابولای انسانی در این منطقه

یامبوکو

جمهوری دموکراتیک کنگو

سودان

جنوب سودان

اوگاندا

انزارا

چین

فیلیپین

خفاش‌های میوه‌خوار خانواده «Pteropodidae» را میزبان طبیعی ویروس «ابولا» محسوب می‌کنند.

قلمرو خفاش میوه‌خوار

یک ذره ویروس «ابولا» که 55/1میلیون برابر اندازه واقعی‌اش نشان داده شده است.

شیوع‌های اخیر در غرب آفریقا - ژانویه تا ۲آگوست ۲۰۱۴

گینه: ۴۱۲ مورد (۳۰۵ مرگ)

لیبریا: ۱۱۵ مورد (۷۵ مرگ)

سیرالئون: ۲۵۲ مورد (۱۰۱ مرگ)

مناطق کنونی سرایت ابولا

مرکز محلی درمان ابولا در منطقه

جاده اصلی

گینه

ساحل عاج

یاموسوکرا

لیبریا

مونروویا

سیرالئون

کوناکری

فری‌تاون

حاشیه راست- وسط

این ارقام تخمین‌های فعلی از موارد عفونت ویروس «ابولا» در سه کشور هستند.

انتقال بیماری

بیماری «ابولا» از طریق تماس نزدیک با خون، ترشحات، اندام‌ها یا مایعات بدنی حیوانات آلوده به بدن انسان منتقل می‌شود. در آفریقا، عفونت انسان از طریق تماس با گوریل‌ها، خفاش‌های میوه‌خوار، میمون‌ها، آنتلوپ‌های جنگلی و خارپشت‌های بیمار یا مرده در جنگل‌های بارانی رخ داده است. هنگامی که شخصی در تماس با حیوان دارای ویروس «ابولا» قرار می‌گیرد و به آن آلوده می‌شود، ویروس می‌تواند درون اجتماع از انسان به انسان منتقل شود. عفونت از راه تماس مستقیم (از طریق پوست یا غشاهای مخاطی گسیخته) با خون، یا سایر مایعات یا ترشحات بدنی (مدفوع، ادرار، بزاق، منی) افراد آلوده منتقل می‌شود.

گونه‌های مرگبار «ابولا»

پنج‌گونه شناخته‌شده «ابولا» وجود دارد: گونه‌های بوندی‌بوگیو، زییر و سودان با شیوع گسترده «ابولا» در آفریقا همراه بوده‌اند، در حالی‌که گونه‌های رتسون و تایی‌فارست با شیوع‌‌های گسترده همراه نبوده‌اند. گونه رتسون که در فیلیپین و جمهوری خلق چین یافت شده است، می‌تواند انسان‌ها را آلوده کند، اما بیماری یا مرگ انسان‌ها در نتیجه این گونه‌ ویروس‌ها تا به حال گزارش نشده است.

میانگین میزان کشندگی

7درصد

زییر

53درصد

سودان

27درصد

بوندی‌بوگیو

سال‌شمار شیوع‌ «ابولا»

شمار موارد بیماری ۱۹۷۶-۲۰۱۴

قرمز: زنده‌مانده

سیاه: مرده

۱۹۷۶

گونه ویروس ابولا: زییر

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 88درصد

۱۹۷۶

گونه ویروس ابولا: سودان

سودان

میزان کشندگی: 53درصد

۱۹۷۷

گونه ویروس ابولا: زییر

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 100درصد

۱۹۷۹

گونه ویروس ابولا: سودان

سودان

میزان کشندگی: 65درصد

۱۹۹۴

گونه ویروس ابولا: تایی‌فارست

ساحل عاج

میزان کشندگی: صفر درصد

۱۹۹۵

گونه ویروس ابولا: زییر

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 81درصد

۱۹۹۶

گونه ویروس ابولا: زییر

گابن

میزان کشندگی: 68درصد

۱۹۹۶

گونه ویروس ابولا: زییر

گابن

میزان کشندگی: 75درصد

۱۹۹۶

گونه ویروس ابولا: زییر

آفریقای‌جنوبی (از گابن)

میزان کشندگی: 100درصد

۲۰۰۰

گونه ویروس ابولا: سودان

اوگاندا

میزان کشندگی: 53درصد

۲۰۰۲

گونه ویروس ابولا: زییر

گابن

میزان کشندگی: 82درصد

۲۰۰۲

گونه ویروس ابولا: زییر

کنگو

میزان کشندگی: 75درصد

۲۰۰۲

گونه ویروس ابولا: زییر

کنگو

میزان کشندگی: 75درصد

۲۰۰۳

گونه ویروس ابولا: زییر

کنگو

میزان کشندگی: 90درصد

2003

گونه ویروس ابولا: زییر

کنگو

میزان کشندگی: 83درصد

2004

گونه ویروس ابولا: سودان

سودان

میزان کشندگی: 41درصد

2005

گونه ویروس ابولا: زییر

کنگو

میزان کشندگی: 83درصد

2007

گونه ویروس ابولا: زییر

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 71درصد

2007

گونه ویروس ابولا: بوندی‌بوگیو

اوگاندا

میزان کشندگی: 25درصد

2008

گونه ویروس ابولا: زییر

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 44درصد

2011

گونه ویروس ابولا: سودان

اوگاندا

میزان کشندگی: 100درصد

2012

گونه ویروس ابولا: سودان

اوگاندا

میزان کشندگی: 71درصد

2012

گونه ویروس ابولا: سودان

اوگاندا

میزان کشندگی: 57درصد

2012

گونه ویروس ابولا: بوندی‌بوگیو

جمهوری دموکراتیک کنگو

میزان کشندگی: 51درصد

2014

گونه ویروس ابولا: زییر

گینه، لیبریا و سیرالئون

میزان کشندگی: 62درصد

جست‌وجو

راهکاری برای ایمنی در برابر ویروس «ابولا»

نجات‌یافتگان در سایه

ترجمه: نسیبه خانلرزاده

باوجود اینکه پوشش خبری همه‌گیری فعلی ویروس «ابولا» عمدتا بر تعداد روبه‌افزایش جان‌باختگان بر اثر این بیماری و همچنین تعداد اندک آمریکایی‌ها و اروپایی‌های مبتلاشده به آن متمرکز شده است، گروه‌های مهم دیگری نیز وجود دارند که نورافکن قوی رسانه‌ها، هیچ نوری بر آنها نتابانده‌اند: این افراد را نجات‌یافتگان و کسانی تشکیل می‌دهند که به نظر می‌رسد در برابر «ابولا» ایمنی طبیعی داشته باشند. انسان‌هایی که از «ابولا» جان سالم به در برده‌اند، می‌توانند پس از بهبودی، زندگی طبیعی خود را از سر بگیرند، هرچند هرازگاهی دچار التهاب ناشی از عوارض جانبی بیماری خواهند شد. دوره نقاهت از بیماری و زمان لازم برای خروج کامل ویروس از بدن فرد به‌شدت متغیر است. کارشناسان سازمان بهداشت جهانی متوجه شده‌اند که ویروس «ابولا» می‌تواند تا حداکثر هفت‌هفته پس از بهبودی بیماران مرد، در اسپرم آنها باقی بماند. عموما گمان بر این است که نجات‌یافتگان، در برابر همان گونه‌ای از بیماری که به آن مبتلا شده‌اند، ایمنی خواهند یافت و خواهند توانست به دیگر افرادی که به همان نوع خاص از ویروس «ابولا» مبتلا شده‌اند، کمک کنند. اما هنوز مشخص نیست که آیا این نجات‌یافتگان در برابر دیگر گونه‌های ویروس «ابولا» هم ایمنی خواهند داشت و اینکه ایمنی آنها تا چه مدت به طول خواهد انجامید. مشابه اکثر بیماری‌های ویروسی، نجات‌یافتگان «ابولا» نیز پادتن‌های «ضدابولا» را در خون خود خواهند داشت؛ ازاین‌رو خون آنها به انتخابی ارزشمند (هرچند مناقشه‌برانگیز) در درمان دیگر مبتلایان بدل می‌شود. «کنت برنتلی» یکی از مشهورترین نجات‌یافتگان «ابولا» بیش از چهارلیتر از خون خود را به دیگر بیماران اهدا کرده است. پلاسمای خون او که حاوی پادتن این بیماری است، از گلبول‌های قرمز خون او جدا شده و چیزی را که «سرم بهبوددهنده» نامیده می‌شود، تولید می‌کند که می‌توان آن را به دیگر بیماران تزریق کرد. امید می‌رود که پادتن‌های درون سرم، واکنش ایمنی بیمار را تقویت کرده و به ویروس حمله کنند و به بدن، امکان بازیابی بدهند. ولی این شیوه درمانی، مانند همه شیوه‌های دیگر درمان «ابولا»، مشکلات بسیاری دارد: اول اینکه دانشمندان حتی هنوز مطمئن نیستند که این شیوه نتیجه‌بخش باشد. علاوه بر آن، سرم را تنها می‌توان به بیمارانی اهدا کرد که گروه خونی مشابه اهداکننده دارند و مشخص هم نیست که ایمنی حاصل از این شیوه تا چه زمانی ادامه یابد؛ گیج‌کننده‌تر اینکه گونه‌های متعدد دیگری از «ابولا» وجود دارند و هیچ تضمینی وجود ندارد که اگر کسی از یکی از اینگونه‌ها جان به در برد، در برابر دیگر گونه‌ها نیز ایمنی داشته باشد. افرادی که از این بیماری جان سالم به در برده‌اند، مورد توجه خاص پژوهشگران هستند، از‌جمله کسانی که روی داروی «زی‌مپ» (ZMapp) کار می‌کنند و امیدوارند که بتوانند با ترکیب پادتن‌ها، درمانی برای این بیماری بیایند. ولی آنهایی که حتی نسبت به نجات‌یافتگان بیماری «ابولا» هم کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، کسانی هستند که به ویروس «ابولا» آلوده شده‌اند، ولی هیچ نشانی از بیماری را از خود بروز نداده‌اند. پس از شیوع «ابولا» در اوگاندا در دهه1990، دانشمندان، خون افراد زیادی را که در تماس نزدیک با مبتلایان «ابولا» بوده‌اند، آزمایش کردند و دریافتند که تعدادی از آنها ناقل ویروس «ابولا» هستند، ولی هیچ نشانی از بیماری نداشتند و هیچ سهمی از علایم دهشتناک بیماری «ابولا» در آنها مشاهده نشده بود. پژوهشگران در مقاله‌ای اعلام کردند باید به دنبال چنین بیمارانی بود زیرا یافتن افرادی که ایمنی طبیعی در برابر «ابولا» دارند، می‌تواند به مهار همه‌گیری و یافتن درمانی برای این بیماری کمک کند.

آقای مطهری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی اخیرا نامه‌ای به آیت‌الله جنتی نوشته‌اند، من آن نامه را خواندم. 

من می‌خواهم جواب نامه ایشان را بدهم. 

اقای مطهری فرزند شهید آیت‌الله مرتضی مطهری!

شما در نامه‌ خود نوشته‌اید:‌

«اینکه پس از برخورد خشونت‌آمیز با یک اعتراض آرام مدنی و تبدیل آن به یک بحران، آمریکا و اسراییل از معترضان حمایت کرده‌ باشند، دلیل بر این نمی‌شود که آن حرکت از ابتدا با حمایت و پشتیبانی آنها انجام شده است.»

آقای مطهری من سواد ندارم ولی جواب این را خیلی راحت متوجه می‌شوم یا شما خیلی ساده‌ هستید یا خود را به آن راه زده‌اید سوالتان مثل سوال بچه‌ها می‌ماند وقتی بچه یک چیزی را می‌پرسد ده‌ها بار دوباره همان را تکرار می‌کند جواب این سوال شاید صدهابار تا بحال گفته شده ولی جهت اطلاع‌تان یک بار هم من می‌گویم. 

حرف شما قبول آقای مطهری از ابتدا آمریکا و اسراییل پشت این جریان نبود از زمانی که این گروه شروع به اغتشاش و قصد براندازی داشتند و معلوم شد که آمریکا و اسرائیل و انگلیس پشت اینها هستند آیا سران فتنه حتی یک بار فقط یک بار شد که اعلام کنند این اغتشاشگران از ما نیستند و اغتشاشگران را از خود تبرئه کنند. 

آقای مطهری این دیگر جای پرسش نیست!!!

شما نوشتید سران فتنه پس از آزادی مصالح کشور و انقلاب را رعایت خواهند کرد. فکر کنم مزاح فرمودید!!! آقای مطهری از کی شوخی داشتیم اینها کی مصالح کشور و انقلاب را رعایت نکردند که حالا دومش باشد. 

فتنه 88 را اینها به وجود نیاوردند اصلا روح اینها خبرنداشتند اینها مگر بارها و بارها از اغتشاشگران اعلام برائت نکردند. 

آقای مطهری روز عاشورا را فراموش کنید که پرچم امام حسین علیه السلام را آتش زدند به امام حسین توهین کردند اصلا بی‌خیال اینها باش. 

آقای مطهری یا از دنیای سیاست هیچ چیزی نمی‌دانید یا به دنبال براندازی هستید. شما خود تکلیفت را با نظام مشخص کن وکیل وصی رهبران فتنه نباش. 

آقای مطهری من در سال 88 در ایران نبودم در خارج از کشور بودم شبی که انتخابات در ایران برگزار شد. یک شبکه ماهواره‌ای بود که منافقین راه اندازی کرده ‌بودند دقیقا همان شب این شبکه اعلام کرد ای مردم ایران ما جمهوری اسلامی را نمی‌خواهیم هرکسی می‌خواهد در انتخابات ریاست جمهوری برنده شود برای ما فرقی نمی‌کند فردا بعد از اعلام نتیجه انتخابات به خیابان‌ها بریزید و شعار دهید رای مرا پس بده. 

و دقیقا فردا همان اتفاق افتاد و عده‌ای اراذل و اوباش که منافقین اینها را از قبل آماده کرده بود به خیابان‌ها آمده و شعار دادند. که البته بایستی همه آنها در آن روز بازداشت می‌شدند و ریشه توطئه در همان ابتدا خشکانده می‌شد که متاسفانه نشدند و بعد ازاین جریان احمدی‌نژاد در عکس العمل به اینها گفت اینها خار و خاشاک هستند. ایشان راست واقعا آنها خار و خاشاک بودند نه طرفدار موسوی! البته احمدی‌نژاد هم نباید این حرف را می‌زد. ولی خوب زد!

بعد از این جریان که ریختند توخیابان‌ها و اغتشاش کردند و آتش زدند و برای براندازی اقدام می‌کردند تمامی شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان به اصطلاح لوس آنجلسی را هر کدام که نگاه می‌کردید لحظه به لحظه از تهران و شهرهای مختلف ایران گزارش می‌دادند و از مردم می‌خواستند به اختشاشگران بپیوندند و از طرفی در همین شبکه ها نحوه مبارزه با پلیس ضدشورش را به اختشاشگران آموزش می‌دادند. که چه کار کنند که بر پلیس ضدشورش غلبه کنند. 

آقای مطهری با شما هستم اگر در گوش خود پنبه گذاشته‌اید دربیاورید و بدانید در دوربرتان چه می‌گذرد. 

آیا موسوی و کروبی از این اخبار آگاهی داشت یا نه اگر آگاهی داشت و با آگاهی از اختشاشگران حمایت می‌کردند که صدها بار هم اعدام شوند باز هم کم است اگر از اخبار خبر نداشت پس ایشان چطوری می‌خواست رییس جمهور یک کشور شود که این همه دشمن دارد یا می‌خواست کشور را دست و بسته تحویل دشمن دهد. 

آقای مطهری اگر در جریان فتنه 88 تدبیر مقام معظم رهبری و کمک خدا نبود الان حداقل چیزی که برای ایران رقم خورده بود این بود که ایران تبدیل به سوریه و عراق دیگری می‌شد آقای مطهری خواب که تشریف ندارید. 

آقای مطهری لطفا از خواب بیدار شوید این همه خود را به خواب نزنید شنیدید که مثلی است می‌گویند اگر کسی خواب باشد می‌شود آن را از خواب بیدارش کنید ولی اگر کسی خود را به خواب زده باشد هیچ کس نمی‌تواند ایشان را از خواب بیدار کند لطفا از این گروه آدم‌ها نباشید. 

   رازهایی که هکرهای وایرلس دوست ندارند شما بدانید!

منبع: تابناک

شما از شبکه وایرلس استفاده می‌کنید که ‌با یک رمزگذاری محافظت شده است و شما گمان می‌‌کنید، همه چیز در امن و امان است؛ اما اشتباه می‌کنید. هکر‌ها امیدوارند ‌شما تصور کنید همه چیز تحت کنترل و امن است تا در ‌نتیجه این تصور خام، نفوذ به سیستم و شبکه شما آسان‌تر شود. رازهایی هست که هکر‌ها امیدوارند شما هیچ‌گاه ندانید.

شما از شبکه وایرلس استفاده می‌کنید که ‌با یک رمزگذاری محافظت شده است و شما گمان می‌کنید‌، همه چیز در امن و امان است؛ اما اشتباه می‌کنید. هکر‌ها امیدوارند ‌شما تصور کنید همه چیز تحت کنترل و امن است تا در ‌نتیجه این تصور خام، نفوذ به سیستم و شبکه شما آسان‌تر شود. رازهایی هست که هکر‌ها امیدوارند شما هیچ‌ گاه آنها را ندانید.

امروزه تقریبا همه کاربران اینترنت چه در محل کار و چه در خانه از شبکه وایرلس برای اتصال به اینترنت بهره می‌برند.

در حالی که بسیاری از کاربران بر این ‌باورند ‌با گذاشتن یک گذرواژه و رمزگذاری ‌روی شبه همه چیز تحت کنترل و امن و امان است؛ اما هکر‌ها از همین موقعیت و غفلت بهترین بهره را می‌برند تا به سیستم و شبکه شما راه یابند.

ما در اینجا چهار راز را که هکر‌ها هرگز دوست ندارند ‌شما از آن‌ها آگاه شوید، بازگو می‌کنیم؛ رازهایی که اگر ‌آن‌ها را بدانید، کار هکر‌ها برای نفوذ به سیستم شما بسیار مشکل خواهد بود.

۱ ـ رمزگذاری بر مبنای WEP بی‌فایده و بیهوده است

رمزگذاری WEP ‌روی شبکه وایرلس بسیار بیهوده است، زیرا گذرواژه‌هایی که بر پایه این متد، تولید می‌شوند، به سادگی قابل کشف هستند. این رمزگذاری در کسری از ثانیه شکسته می‌شود و تنها به کاربران حسی کاذب از امنیت ‌ارائه می‌کند. حتی یک هکر با تجربه متوسط نیز می‌تواند رمزگذاری‌های Wired Equivalent Privacy را هک کند.

بسیاری از کاربران گذرواژه شبکه وایرلس خود را از مدت‌ها پیش ‌روی WEP تنظیم کرده‌اند و هیچ‌گاه تلاشی برای انتقال آن به WPA2 نداشته‌اند. در حالی که این عملیات انتقال بسیار ساده است.

۲ ـ استفاده از MAC Filter امنیت‌زا نیست
استفاده از این کار برای جلوگیری از شناسایی شبکه و دسترسی غیر‌مجاز سایرین به آن نیز بیهوده است. هر جزئی از ابزارهای مبتنی بر IP یک آدرس MAC منحصربفرد دارد که در داخل شبکه تعریف شده است. برخی از مودم‌ها به شما اجازه می‌دهند بنا بر همین آدرس دسترسی دیگران را تأیید یا رد کنید.

مودم شما درخواست صادره برای اتصال به شبکه را با آدرس MAC بررسی می‌کند و بر پایه فهرستی که شما ارائه کرده‌اید، مجوز دسترسی را تأیید یا رد می‌کند. این مسأله یک اقدام امنیتی عالی تلقی می‌شود، در حالی که کاملا بی‌فایده است، زیرا هکر‌ها می‌توانند فهرست شما را به سادگی دور بزنند یا آنکه یک آدرس MAC جعلی مطابق با فهرست شما را ایجاد کنند.

تنها کاری که باید بکنند، این است که ترافیک وایرلس شما را رصد کنند تا ببینند ‌کدام آدرس‌های MAC مجوز دسترسی دارند. سپس می‌توانند آدرس خود را بر اساس‌‌ همان آدرس تنظیم کنند.

۳ ـ دسترسی ادمین برای مودم خود را غیر فعال کنید

این موضوع می‌تواند کمک بسیاری به امنیت شبکه وایرلس شما بکند. بسیاری از مودم‌ها این قابلیت را دارند که به شما اجازه می‌دهند تا از طریق یک ارتباط وایرلس مودم خود را ادمین کنید، به این معنا‌ که شما اجازه دارید به همه تنظیمات امنیتی مودم دسترسی داشته باشید، حتی بدون اینکه پشت سیستمی باشید که به آن مودم متصل است.

هرچند این موضوع در بسیاری ‌موارد کاربری است، ‌یک راه نفوذ خوب و مطمئن برای هکر‌ها نیز به شمار می‌رود. با این کار می‌توانند به تنظیمات اصلی مودم دسترسی داشته باشند و از مودم شما یک مودم خوب برای هک شدن بسازند! بسیاری از کاربران گذرواژه پیش فرض کارخانه را تغییر نمی‌دهند (پیش فرض admin). این موضوع هک کردن شبکه را بسیار ساده می‌سازد.

بهترین کار این است که این قابلیت یعنی Allow Admin Via Wireless را در مودم غیر فعال کنید. در این حالت، تنها افرادی که دسترسی فیزیکی به شبکه دارند، قادر به دسترسی به تنظیمات مودم و شبکه خواهند بود.

۴ ـ مراقب حملات از نوع Man-in-the-Middle باشید

اگر از شبکه‌های وایرلس عمومی استفاده می‌کنید، ‌احتمال این بسیار است که قربانی حملات از نوع Man-in-the-Middle شوید. این نوع حملات به این گونه است که هکر در بین ارتباط میان فرستنده و گیرنده داده‌ها در وایرلس قرار می‌گیرد و با ‌ابزارهایی چون Firesheep و AirJack ‌حمله می‌کند.

وقتی خود را به شکل مناسب ‌روی خط ارتباطی قرار دادند، قادر به دزدی اطلاعات حساب کاربری، خواندن ایمیل‌ها و پیام‌ها و مانند آن خواهند بود.

در پایان اینکه هیچ ‌گاه تلاش نکنید یک هدف ساده برای هکرهای قدرتمند باشید. همواره امنیت سیستم و شبکه خود را جدی بگیرید.

   سیستم آلوده به ویروس یا بدافزار چه نشانه‌هایی دارد؟

این مطلب از سایت خبرگزاری تابناک برداشته شده

چگونه می‌توانید، بفهمید آیا سیستم شما به یک بدافزار آلوده شده است؟ شما یک آنتی ویروس نصب کرده‌اید و گمان می‌کنید پس از این همه در امن و امان است؛ اما اشتباه نکنید، شاید سیستم شما به یک بدافزار آلوده است که آنتی ویروس شما قادر به شناسایی آن نیست. بدافزاری که در حال دزدی اطلاعات شماست.

چگونه می‌توانید، بفهمید آیا سیستم شما به یک بدافزار آلوده شده است؟ شما یک آنتی ویروس نصب کرده‌اید و گمان می‌کنید پس از این همه در امن و امان است؛ اما اشتباه نکنید، شاید سیستم شما به یک بدافزار آلوده است که آنتی ویروس شما قادر به شناسایی آن نیست. بدافزاری که در حال دزدی اطلاعات شماست.

چندی پیش، شرکت سیمانتک گزارش داد در سال ۲۰۱۳ نرم افزارهای امنیتی و آنتی ویروس‌ها، تنها موفق به مهار ۴۳ درصد از حملات سایبری و بدافزار‌ها شده‌اند. این آمار حاکی از آن است که بیش از ۵۰ درصد از حملات سایبری موفق بوده‌اند.

نتیجه این امر تنها یک موضوع است: اینکه تنها می‌توانید ۵۰ درصد به نرم افزار امنیتی خود اتکا کنید. ۵۰ درصد باقی مانده را باید از هوش و ذکاوت خود مایه بگذارید تا مطمئن شوید سیستم شما آلوده نیست. ما به شما علایم اصلی آلوده بودن سیستم را نشان می‌دهیم؛

بهترین راه برای تشخیص آلوده بودن سیستم، شناخت نشانه های آلودگی و وجود بدافزار در سیستم است. معمولا یک سیستم آلوده، یکی یا چند یا حتی همگی نشانه‌های زیر را از خود بروز می‌دهد؛

۱ ـ تغییر یکباره در صفحه اصلی یا موتور جستجو پیش فرض مرورگر شما،

۲ ـ کندی یا فریز شدن مداوم مرورگر،

۳ ـ کندی یا سرعت پایین و فریز شدن بی‌دلیل سیستم به شکل کلی،

۴ ـ ناتوانی در باز کردن وب سایت‌های امنیتی و یا Microsoft. com،

۵ ـ به یک صفحه وب هدایت یا Redirect می‌شوید که قصد بازدید از آن را نداشته‌اید،

۶ ـ نوار ابزار یا Toolbar را ناخواسته در مرورگر خود می‌بینید،

۷ ـ نرم افزار امنیتی یا فایروال سیستم از کار افتاده و آیکون آن قرمز شده است،

۸ ـ Pop up‌های غیر منتظره و نا‌شناخته حین وب گردی،

۹ ـ بالن‌های اخطار در Tray سیستم،

۱۰ ـ استفاده شدید و حداکثری از منابع سیستم به ویژه CPU،

۱۱ ـ فعالیت و ارتباط مداوم اینترنت حتی در مواقع بیکاری ـ فعالیت مداوم مودم،

۱۲ ـ پیام‌های خطای غیر منتظره از سوی ویندوز،

۱۳ ـ اجرای خودکار برخی برنامه‌ها،

۱۴ ـ غیر فعال شدن برخی امکانات اساسی ویندوز همچون Task Manager یا ویرایشگر رجیستری،

۱۵ ـ و نصب خود کار برخی برنامه‌های ناشناخته در سیستم.

اگر با یک یا چند مورد از این نشانه ها در سیستم خود روبه رو هستید، این احتمال هست که سیستم شما آلوده به بدافزار است. بهترین کار این است که با استفاده از ابزارهای امنیتی خود ویندوز یا سایر ابزارهای امنیتی برای پاکسازی سیستم اقدام کنید و اگر موفق نبودید چاره‌ای جز نصب دوباره سیستم عامل ندارید.